kawalkada (język polski)
kawalkada (1.1)
kawalkada (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˌkavalˈkada], AS: [kavalkada], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) grupa jeźdźców albo pojazdów jadących gdzieś razem
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kawalkada kawalkady dopełniacz kawalkady kawalkad celownik kawalkadzie kawalkadom biernik kawalkadę kawalkady narzędnik kawalkadą kawalkadami miejscownik kawalkadzie kawalkadach wołacz kawalkado kawalkady - przykłady:
- (1.1) Po piętnastu minutach siedziała za nim na motocyklu i obejmowała go w pasie, przytulając się do rozgrzanej, czarnej skórzanej kurtki. Pędzili w ryczącej kawalkadzie wielkich motocykli, a długie włosy dziewczyny powiewały za nią jak złoty szal[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) kawalkata, kalwakata, kalwakada[2]
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. cavalcade[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) cavalcade, motorcade
- baskijski: (1.1) kabalkada
- białoruski: (1.1) кавалькада ż
- bułgarski: (1.1) кавалкада ż
- francuski: (1.1) cavalcade ż
- hiszpański: (1.1) cabalgada ż, procesión ż, desfile m, cabalgata ż
- łaciński: (1.1) caballicata ż
- niemiecki: (1.1) Kavalkade ż, Konvoi m, Reiterzug m, Reitertrupp m
- rosyjski: (1.1) кавалькада ż
- słowacki: (1.1) kavalkáda ż
- ukraiński: (1.1) кавалькада ż
- źródła:
- ↑ Joanna Rudniańska, Miejsca, 1999, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑
Hasło „Kalwakata” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. II: H-M, Warszawa 1900–1927, s. 212. - ↑ Hasło „kawalkada” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.