ryczeć (język polski)

bawół ryczy (1.1)
dziecko ryczy (1.2)
wymowa:
IPA: [ˈrɨʧ̑ɛʨ̑], AS: [ryčeć]
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. ryknąć)

(1.1) o niektórych zwierzętach: wydawać przeciągły i donośny odgłos
(1.2) o ludziach: wydawać donośny głos płacząc, śpiewając lub śmiejąc się
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIIb
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ryczenie n, porykiwanie n, rykowisko n, ryczka ż, ryk mrz
czas. ryknąć dk., zaryczeć dk., wyryczeć dk., porykiwać ndk.
przym. rykliwy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.