kafar (język polski)
kafar (1.1)
- wymowa:
- , IPA: [ˈkafar], AS: [kafar]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) slang. osiłek
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kafar kafary dopełniacz kafara kafarów celownik kafarowi kafarom biernik kafar kafary narzędnik kafarem kafarami miejscownik kafarze kafarach wołacz kafarze kafary - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kafar kafarzy[1] dopełniacz kafara kafarów celownik kafarowi kafarom biernik kafara kafarów narzędnik kafarem kafarami miejscownik kafarze kafarach wołacz kafarze kafarzy depr. M. i W. lm: (te) kafary[1] - przykłady:
- (1.1) Do prac przy remoncie trzeba było sprowadzić kafar z innego miasta.
- (2.1) Chodź, pójdziemy inną drogą, bo ten kafar stojący przy sklepie nie wygląda mi przyjaźnie.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- (1.1) baba
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Keffer
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: osiłek
- angielski: (1.1) pile driver
- duński: (1.1) rambuk w, faldhammer w, brolæggerstempel n
- esperanto: (1.1) palisenbatilo
- estoński: (1.1) ramm
- niemiecki: (1.1) Keffer
- źródła:
- 1 2
Hasło „kafar” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.