jano (język dolnołużycki)
- wymowa:
- znaczenia:
partykuła
- (1.1) tylko
- odmiana:
- (1.1) nieodm.
- przykłady:
- (1.1) Kito Michałk — tak gronjašo se tomu molarjeju — njeběšo zły, ale jano lažkomyslony cłowjek. → Kito Michałk - tak nazywał się ten malarz - nie był złym, lecz tylko lekkomyślnym człowiekiem.
- (1.1) Kompozicija ako słowotworna metoda jo w dolnoserbšćinje až do drugeje swětoweje wojny podrědowanu rolu grała, tak až se jawi w Mukowem słowniku jano gjarstka kompozitumow. → Złożenie jako metoda słowotwórcza odgrywała w języku dolnołużyckim aż do czasów drugiej wojny światowej podrzędną rolę, tak iż w słowniku Arnoszta Muki jest tylko garść compositów.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
jano (język fiński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) pragnienie
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. janota
- przym. janoinen
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.