słowotwórczy (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌswɔvɔˈtfurʧ̑ɨ], AS: [su̯ovotfurčy], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• akc. pob.
-
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- (1.1) odnoszący się do słowotwórstwa, dotyczący budowy słów
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik słowotwórczy słowotwórcza słowotwórcze słowotwórczy słowotwórcze dopełniacz słowotwórczego słowotwórczej słowotwórczego słowotwórczych celownik słowotwórczemu słowotwórczej słowotwórczemu słowotwórczym biernik słowotwórczego słowotwórczy słowotwórczą słowotwórcze słowotwórczych słowotwórcze narzędnik słowotwórczym słowotwórczą słowotwórczym słowotwórczymi miejscownik słowotwórczym słowotwórczej słowotwórczym słowotwórczych wołacz słowotwórczy słowotwórcza słowotwórcze słowotwórczy słowotwórcze nie stopniuje się - przykłady:
- (1.1) Złożenie jako metoda słowotwórcza odgrywała w języku dolnołużyckim podrzędną rolę.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) analiza / cząstka słowotwórcza
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. słowotwórstwo n, słowotwórca m
- przysł. słowotwórczo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. słowo + -twórczy
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) словатворчы
- dolnołużycki: (1.1) słowotworny
- kazachski: (1.1) сөзжасамдық
- rosyjski: (1.1) словообразова́тельный
- słowacki: (1.1) slovotvorný
- ukraiński: (1.1) словотворчий, словотвірний
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.