furor (język polski)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) daw. furia, szał
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik furor furory dopełniacz furoru furorów celownik furorowi furorom biernik furor furory narzędnik furorem furorami miejscownik furorze furorach wołacz furorze furory - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) miarkować furor
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. furor → szaleństwo
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- źródła:
furor (język angielski)
- wymowa:
- amer. IPA: /ˈfjʊəɹɚ/ lub /ˈfjɝɚ/
- bryt. IPA: /ˈfjʊəɹə/ lub /ˈfjɜɹə/
- homofon: Führer
-
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) wściekłość, furia
- (1.2) pasja, uniesienie, namiętność
- (1.3) zgiełk, poruszenie
- (1.4) przejściowa moda
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
furor (język hiszpański)
- wymowa:
- IPA: [fu.ˈɾoɾ]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) wściekłość
- (1.2) pasja, uniesienie, namiętność
- (1.3) opętanie, szał
- odmiana:
- lm ~es
- przykłady:
- (1.1) Luchan con furor. → Walczą ze wściekłością.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- furia ż
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. furioso
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. furor -oris
- uwagi:
- źródła:
furor (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) szał[1], furor
- (1.2) straszenie, strach[2]
- (1.3) podjudzanie, podburzanie
- (1.4) uniesienie, zachwyt
- (1.5) smutek
czasownik
- (2.1) kraść
- (2.2) wyłudzać
- odmiana:
- (1) fur|or, ~ōris (deklinacja III, paradygmat I spółgłoskowy)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik furor furōrēs dopełniacz furōris furōrum celownik furōrī furōribus biernik furōrem furōrēs ablatyw furōre furōribus wołacz furor furōrēs - (2) furō, furere, furuī (koniugacja III)
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- (1.1)
- czas. furo
- (2.1)
- rzecz. furtulum n, furtum n, furtus m, furuncula ż, furunculus m
- przym. furtificus, furtivus
- przysł. furtim
- związki frazeologiczne:
- sentencje: furor loquendi • furor poeticus • furor scribendi
- etymologia:
- źródłosłów dla ang. furor, franc. fureur, hiszp. furor, katal. furor, pol. furor, port. furor, ros. фурор, wł. furore
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „furor” w: Słownik polsko-łaciński, łacińsko-polski. Dictionarium latino-polonicum, polonico-latinum, pod red. Jacka Gordona, Level Trading, Czernica 2014, ISBN 978-83-61800-47-7, s. 548.
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 276.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.