furtivus (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) kradziony
- (1.2) tajemny, obłudny[1]
- odmiana:
- (1) furtiv|us, ~a, ~um (deklinacja I-II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik furtivus furtiva furtivum furtivī furtivae furtiva dopełniacz furtivī furtivae furtivī furtivōrum furtivārum furtivōrum celownik furtivō furtivae furtivō furtivīs biernik furtivum furtivam furtivum furtivōs furtivās furtiva ablatyw furtivō furtivā furtivō furtivīs wołacz furtive furtiva furtivum furtivī furtivae furtiva - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. furtus m, furtulum n, furtum n, furuncula ż, furunculus m
- czas. furor
- przym. furtificus
- przysł. furtim
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. furtum + -ivus; źródłosłów dla ang. furtive, franc. furtif, hiszp. furtivo, katal. furtiu, port. furtivo, wł. furtivo
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 276.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.