efektor (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ɛˈfɛktɔr], AS: [efektor]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) biol. narząd organizmu zwierzęcego wykonujący określoną czynność pod wpływem impulsu elektrycznego; zob. też efektor w Wikipedii
- (1.2) techn. organ sterowniczy, za pomocą którego urządzenie oddziałuje na otoczenie
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik efektor efektory dopełniacz efektora efektorów celownik efektorowi efektorom biernik efektor efektory narzędnik efektorem efektorami miejscownik efektorze efektorach wołacz efektorze efektory - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. efektacja ż, efekt m, efekcista m, efekciarz m
- przym. efektowny, efekciarski, efektowy, efektywny
- czas. efektować ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) łac. effector → sprawca[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „efektor” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.