dywagować (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌdɨvaˈɡɔvaʨ̑], AS: [dyvagovać], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
znaczenia:

czasownik

(1.1) rozwlekle odchodzić od tematu
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Urząd tymczasem myślał i myślał, rozważał, zastanawiał się, ważył za i przeciw, rekapitulował, dywagował, sortował, weryfikował i pieczętował[1].
(1.1) Nasz rozmówca nie chciał dywagować, co w sytuacji, gdyby okazało się, sprawca był tylko jeden[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dywagowanie n, dywagacja
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) Nie można dywagować na jakiś temat. To popularny błąd językowy.
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) digress, divagate
  • włoski: (1.1) andare per rano, divagare, perdere un filo di un discorso
źródła:
  1. Kamila Sławińska, Nowy Jork. Przewodnik niepraktyczny, 2008, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Łukasz Śmiatacz, Czas Ostrzeszowski, 2004, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.