dyrygentura (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌdɨrɨɡɛ̃nˈtura], AS: [dyrygẽntura], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.
- podział przy przenoszeniu wyrazu: dyrygen•tura[1]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) muz. sztuka dyrygowania[2]
- (1.2) muz. stanowisko dyrygenta[2]
- (1.3) muz. klasa w szkole muzycznej lub wydział w konserwatorium kształcące dyrygentów[2]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dyrygentura dyrygentury dopełniacz dyrygentury dyrygentur celownik dyrygenturze dyrygenturom biernik dyrygenturę dyrygentury narzędnik dyrygenturą dyrygenturami miejscownik dyrygenturze dyrygenturach wołacz dyrygenturo dyrygentury - przykłady:
- (1.1) Polskie uczelnie muzyczne kształcą dyrygentów w zakresie specjalności: dyrygentura chóralna oraz dyrygentura symfoniczno-operowa[3].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) sztuka
- (1.2) stanowisko
- (1.3) wydział, klasa
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dyrygowanie n, dyrygent mos, dyrygentka ż
- czas. dyrygować
- przym. dyrygencki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) conducting
- źródła:
- ↑
Hasło „dyrygentura” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN. - 1 2 3 Hasło „dyrygentura” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ artykuł Dyrygent w polskojęzycznej Wikipedii
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.