dyrygować (język polski)

on dyryguje (1.1)
wymowa:
IPA: [ˌdɨrɨˈɡɔvaʨ̑], AS: [dyrygovać], zjawiska fonetyczne: akc. pob.,
podział przy przenoszeniu wyrazu: dyrygować[1]
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) muz. kierować zespołem muzycznym, podczas wykonywania jakiegoś utworu
(1.2) pot. przen. pejor. kierować innymi; mówić im, co mają robić
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Podczas premiery nowej symfonii orkiestrą dyrygował sam kompozytor.
(1.2) Ciągle wszystkimi dyrygujesz, ale sama nie pracujesz!
(1.2) Nie dyryguj mną! Sama wiem, co mam robić!
składnia:
(1.1-2) dyrygować + N.
kolokacje:
(1.1) dyrygować orkiestrą (symfoniczną / kameralną) / chórem / muzykami • dyrygować wykonaniem / koncertem / symfonią
synonimy:
(1.2) rozkazywać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dyrygent mos, dyrygentka ż, dyrygentura ż, dyrygowanie n, podyrygowanie n, zadyrygowanie n
czas. podyrygować dk., zadyrygować dk.
przym. dyrygencki
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. dirigieren, franc. diriger < łac. dirigo → kieruję[2]
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) conduct
  • niemiecki: (1.1) dirigieren
  • rosyjski: (1.1) дирижировать; (1.2) дирижировать
  • słowacki: (1.1) dirigovať
  • szwedzki: (1.1) dirigera
źródła:
  1. Hasło „dyrygować (by)” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 236.
  2. Hasło „dyrygować” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.