diamagnetyk (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) fiz. ciało o przenikalności magnetycznej mniejszej od próżni, słabo odpychane przez magnes
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik diamagnetyk diamagnetyki dopełniacz diamagnetyku diamagnetyków celownik diamagnetykowi diamagnetykom biernik diamagnetyk diamagnetyki narzędnik diamagnetykiem diamagnetykami miejscownik diamagnetyku diamagnetykach wołacz diamagnetyku diamagnetyki - przykłady:
- (1.1) Szybko okazało się, że woda jest tzw. diamagnetykiem — nie lubi pola magnetycznego i ucieka tam, gdzie ono jest najsłabsze[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. diamagnetyzm m, magnes mrz
- przym. diamagnetyczny
- przysł. diamagnetycznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) diamagnetic
- białoruski: (1.1) дыямагне́тык m
- kataloński: (1.1) diamagnètic m
- niemiecki: (1.1) Diamagnetikum n
- rosyjski: (1.1) диамагне́тик m
- słowacki: (1.1) diamagnetikum n
- ukraiński: (1.1) діамагне́тик m
- źródła:
- ↑ Piotr Cieśliński, Pole magnetyczne, „Gazeta Wyborcza”, 1997-08-12, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.