deizm (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈdɛjism̥], AS: [dei ̯ism̦], zjawiska fonetyczne: wygł.• epenteza i ̯ , ​
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rel. filoz. pogląd filozoficzny zakładający istnienie jakiejś nieokreślonej dokładnie duchowej siły sprawczej, która stworzyła świat materialny i prawa nim rządzące, jednak nie ingeruje ona bezpośrednio w jego działanie; zob. też deizm w Wikipedii
odmiana:
(1.1) blm;
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. deista mos, deistka ż
przym. deistyczny
przysł. deistycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. deus → bóg, bożek
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.

deizm (język turecki)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) deizm
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. deist
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.