chytrus (język polski)

wymowa:
, IPA: [ˈxɨtrus], AS: ytrus]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. ktoś przebiegły, podstępny[1]
(1.2) pot. ktoś chciwy i skąpy[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) A kto wie, co ten chytrus tam wykombinował.
(1.2) Nie bądź chytrus, pożycz ołówek.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) cwaniak, spryciarz, wyga, szczwany lis
(1.2) pot. centuś, dusigrosz, kutwa, liczykrupa, skąpiec, skąpiradło, sknera, żyła, chciwiec; reg. śl. dziurdziuch; przest. żyd, harpagon
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. chytrość ż, chytrzec m, chytrzenie n
forma żeńska chytruska ż
zdrobn. chytrusek m
czas. chytrzeć ndk., chytrzyć ndk.
przym. chytreńki, chytry
przysł. chytrze
związki frazeologiczne:
etymologia:
od pol. chytry
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „chytrus” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.