centuś (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈʦ̑ɛ̃ntuɕ], AS: [cẽntuś], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) iron. mieszkaniec Krakowa
- (1.2) pot. człowiek przesadnie oszczędny
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik centuś centusie dopełniacz centusia centusiów celownik centusiowi centusiom biernik centusia centusiów narzędnik centusiem centusiami miejscownik centusiu centusiach wołacz centusiu centusie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) krakus, krakowiak, krakowianin
- (1.2) chciwiec, skąpiec; pot. chytrus, dusigrosz, kutwa, liczykrupa, skąpiradło, sknera, żyd, żyła; książk. harpagon
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. cent mrz
- przym. centusiowski
- związki frazeologiczne:
- krakowski centuś
- etymologia:
- zob. cent
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.