cetyna (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) leśn. ścięte lub opadłe świeże, zielone gałęzie drzew iglastych; zob. też cetyna w Wikipedii
- (1.2) leśn. pędy sosnowe wydrążone przez cetyńce i obłamane przez wiatr lub pędy świerkowe ścięte przez wiewiórki[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik cetyna cetyny[2] dopełniacz cetyny cetyn celownik cetynie cetynom biernik cetynę cetyny narzędnik cetyną cetynami miejscownik cetynie cetynach wołacz cetyno cetyny - przykłady:
- (1.1) Przedtem jednak z gałęzi, cetyny i liści zbudował zaimprowizowany szałas (…)[3].
- (1.1) (…) leżał na cetynie pogrążony w całkowitej zadumie[4].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) stroik / szałas / wieniec z cetyny • ścinać / zbierać cetynę • wysłać / wyściełać namiot cetyną • przykryć cetyną grób • leżeć na cetynie
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. cetynowość ż, cetyniak m, cetyniec m
- przym. cetynowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) słc. štetina[1][5] → szczecina
- uwagi:
- tłumaczenia:
- słowacki: (1.1) čečina
- źródła:
- 1 2
Hasło „cetyna” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑
Hasło „cetyna” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ Tygodnik Podhalański, nr 4, Zakopane, 1999 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Wakacje z duchami, Bahdaj Adam, 1996 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „cetyna” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.