bon vivant (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) ktoś, kto umie i lubi bawić się, beztrosko używać życia[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bon vivant bon vivanci dopełniacz bon vivanta bon vivantów celownik bon vivantowi bon vivantom biernik bon vivanta bon vivantów narzędnik bon vivantem bon vivantami miejscownik bon vivancie bon vivantach wołacz bon vivancie bon vivanci - przykłady:
- (1.1) Nagle nikt nie chce być bończykiem à la Kohl, lecz berlińczykiem à la Schröder, który dzięki kilku rozwodom postrzegany jest jako godny «bon vivant»[2].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być bon vivantem • być uważanym za bon vivanta • mieć opinię bon vivanta
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bon viveur m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) franc. bon vivant[3]
- uwagi:
- (1.1) por. bon viveur • smakosz • epikurejczyk • sybaryta • utracjusz • hulaka
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „bon vivant” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Norbert Honsza, Podróże literackie, pomosty kulturowe: Niemcy – Austria – Szwajcaria, s. 193-194, Oficyna Wydawnicza Atut - Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe, 2004.
- ↑ Hasło „bon vivant” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.