bilans (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) księg. sprawozdanie finansowe

(1.2) proporcje wpływów i wypływów

(1.3) zestawienie porównawcze

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bilans	bilanse / bilansy[1]
dopełniacz	bilansu	bilansów
celownik	bilansowi	bilansom
biernik	bilans	bilanse / bilansy
narzędnik	bilansem	bilansami
miejscownik	bilansie	bilansach
wołacz	bilansie	bilanse / bilansy

przykłady:

(1.1) Pozycje inwentarza sporządzonego przez jednostki, które nie prowadziły uprzednio ksiąg rachunkowych, powinny stanowić odpowiedniki lub rozwinięcia poszczególnych pozycji bilansu otwarcia.^[2]

składnia:

kolokacje:

(1.1) bilans otwarcia • bilans zamknięcia • bilans roczny • sporządzać / sporządzić bilans

(1.2) bilans wodny • bilans cieplny • sporządzać / sporządzić bilans

(1.3) bilans obrotów bieżących • sporządzać / sporządzić bilans

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bilansówka ż, bilansowanie n, bilansowość ż

zdrobn. bilansik mrz

czas. bilansować ndk.

przym. bilansowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

wł. bilancio^[3] < łac. bilanx → waga o dwóch szalach

uwagi:

zob. też bilans w Wikipedii

zob. też bilans w Wikicytatach

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) balance; (1.2) balance
• baskijski: (1.1) balantze; (1.2) balantze
• białoruski: (1.1) баланс m
• esperanto: (1.1) bilanco; (1.2) bilanco
• hiszpański: (1.1) balance m; (1.2) balance m
• niemiecki: (1.1) Bilanz ż; (1.2) Bilanz ż; (1.3) Bilanz ż
• rosyjski: (1.1) баланс m
• ukraiński: (1.1) баланс m

źródła: