beznamiętność (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌbɛznãˈmʲjɛ̃ntnɔɕʨ̑], AS: [beznãmʹi ̯ẽntność], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • akc. pob.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, kto lub co jest beznamiętne; obojętność, apatia
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik beznamiętność dopełniacz beznamiętności celownik beznamiętności biernik beznamiętność narzędnik beznamiętnością miejscownik beznamiętności wołacz beznamiętności - przykłady:
- (1.1) Beznamiętność, z jaką lekarz mówił o pacjencie i jego cierpieniu, zadziwiła słuchających go studentów medycyny.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) bezemocjonalność, obojętność, chłód, opanowanie, apatia
- antonimy:
- (1.1) zaangażowanie, podniecenie
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. beznamiętny
- przysł. beznamiętnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. bez + namiętność
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) impassiveness, emotionlessness, indifference, stoicism, insensibility
- francuski: (1.1) insensibilité
- włoski: (1.1) insensibilità, indifferenza
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.