anons (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈãnɔ̃w̃s], AS: [ãnõũ̯s], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) podanie do publicznej wiadomości, w szczególności poprzez ogłoszenie w prasie
- (1.2) przedstawienie wchodzącej osoby z nazwiska
- (1.3) teatr. zawiadomienie ze sceny o zmianie widowiska lub o zastępstwie w roli[1]
- (1.4) łow. komunikowanie myśliwemu przez psa, że znalazł zwierzynę w niedostępnym terenie[2]
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik anons anonsy / anonse[3] dopełniacz anonsu anonsów celownik anonsowi anonsom biernik anons anonsy / anonse narzędnik anonsem anonsami miejscownik anonsie anonsach wołacz anonsie anonsy / anonse - przykłady:
- (1.1) Nasz portal randkowy nie przyjmuje anonsów towarzyskich.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) ogłoszenie, doniesienie, zawiadomienie, obwieszczenie, przest. inserat
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. anonsowanie n, anonser mzw
- czas. anonsować
- przym. anonsowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. annonce[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- bułgarski: (1.1) анонс m
- francuski: (1.1) annonce ż
- kaszubski: (1.1) anons m
- niemiecki: (1.1) Annonce ż
- nowogrecki: (1.1) άγγελμα n
- rosyjski: (1.1) анонс m
- turecki: (1.1) bildiri
- węgierski: (1.1) hirdetés, hirdetmény
- włoski: (1.1) annuncio m
- źródła:
- 1 2
Hasło „Anons” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 40. - ↑ Stanisław Hoppe, Słownik języka łowieckiego, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1981, ISBN 83-01-01540-3, s. 12.
- ↑ Hasło „anons” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
anons (język kaszubski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.