inserat (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ĩw̃ˈsɛrat], AS: [ĩũ̯serat], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) przest. ogłoszenie opublikowane w prasie
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik inserat inseraty dopełniacz inseratu inseratów celownik inseratowi inseratom biernik inserat inseraty narzędnik inseratem inseratami miejscownik inseracie inseratach wołacz inseracie inseraty - przykłady:
- (1.1) Chociaż podobne kradzieże wcale nie należały do rzadkości, w prasie nie ma po nich śladu, chyba że w formie gazetowych inseratów zrozpaczonych właścicieli gotowych zapłacić wysoką nagrodę za odprowadzenie utraconego pieska, nawet kundelka[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) inserat prywatny / żałobny
- synonimy:
- (1.1) anons, ogłoszenie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Inserat, z łac. īnserat (→ zamieści) lub īnserātur (→ zostanie zamieszczony)[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Stanisław Milewski, Szemrane towarzystwo niegdysiejszej Warszawy, 2009, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑
Hasło „Inserat” w: Duden Onlinewörterbuch, Bibliographisches Institut.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.