Wenera (język polski)

wymowa:

IPA: [vɛ̃ˈnɛra], AS: [vẽnera], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) mit. rzym. zob. Wenus

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Wenera
dopełniacz	Wenery
celownik	Wenerze
biernik	Wenerę
narzędnik	Wenerą
miejscownik	Wenerze
wołacz	Wenero

przykłady:

(1.1) Wenera uchodziła początkowo za italskie bóstwo kwiatów i ogrodów.

(1.1) Atrybutami Wenery były gołębie, wróble, mirt, róża i pigwa.

(1.1) Oto świątynia, w której oddawano cześć bogini Wenerze.

składnia:

kolokacje:

(1.1) boska / namiętna / piękna / zmysłowa Wenera • atrybuty / kult / sanktuarium / świątynia Wenery • mit o / poświęcić Wenerze • czcić Wenerę

synonimy:

(1.1) Wenus, Afrodyta, Cypryda, Kipryda

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Wenus ż, Wenusjanin mos, Wenusjanka ż

przym. weneryczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

por. Afrodyta

zob. też Wenera w Wikipedii

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: Wenus

źródła: