kult (język polski)

wymowa:

IPA: [kult], AS: [kult] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rel. zachowania o charakterze religijnym skupione na bóstwie, innej istocie lub przedmiocie; zob. też kult religijny w Wikipedii

(1.2) przen. opowiadanie się za jakąś wartością, przekonaniem

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kult	kulty
dopełniacz	kultu	kultów
celownik	kultowi	kultom
biernik	kult	kulty
narzędnik	kultem	kultami
miejscownik	kulcie	kultach
wołacz	kulcie	kulty

przykłady:

(1.1) Ofiara jest nieodłącznym składnikiem kultu.

(1.2) Po zakazie dystrybucji film ten stał się szybko przedmiotem kultu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) kult religijny • kult słońca / płodności / przodków / zmarłych / maryjny / ikon / szatana • wyznawca kultu • przedmiot kultu

(1.2) kult jednostki / pieniądza / pięknego ciała

synonimy:

(1.1) religia

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kulcik mrz, kultysta m

czas. kultywować ndk.

przym. kultowy

związki frazeologiczne:

kult jednostki • kult cargo

etymologia:

łac. cultus^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cult
• arabski: (1.2) عبادة ż
• baskijski: (1.1) kultu, gurtza
• bułgarski: (1.1) култ m; (1.2) култ m
• duński: (1.1) kult w; (1.2) kult w
• esperanto: (1.1) kulto; (1.2) kulto
• francuski: (1.1) culte m; (1.2) culte m
• hiszpański: (1.1) culto m; (1.2) culto m
• islandzki: (1.1) dýrkun ż
• łaciński: (1.1) cultus
• marathi: (1.1) उपासना ż
• niemiecki: (1.1) Kult m
• nowogrecki: (1.1) λατρεία ż; (1.2) λατρεία ż
• ormiański: (1.1) պաշտամունք
• rosyjski: (1.1) культ m
• szwedzki: (1.1) kult w; (1.2) kult w
• włoski: (1.1) culto m

źródła:

kult (język chorwacki)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

IPA: /kûlt/

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) rel. kult

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kult (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) kult

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kult	kulty
dopełniacz	kultu	kultů
celownik	kultu	kultům
biernik	kult	kulty
wołacz	kulte	kulty
miejscownik	kultu	kultech
narzędnik	kultem	kulty

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kult (slovio)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

култ

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) kult

odmiana:

(1.1) lm kultis

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kult (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) rel. kult (cześć oddawana bogom, przyrodzie itd.)^[1]

(1.2) kult (cześć oddawana osobie, wyolbrzymianie jej zasług; wyolbrzymianie znaczenia pewnej idei)

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kult	kulty
dopełniacz	kultu	kultov
celownik	kultu	kultom
biernik	kult	kulty
miejscownik	kulte	kultoch
narzędnik	kultom	kultmi

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.2) kult osobnosti → kult jednostki • kult Stalina • kult tela → kult ciała • kult mladosti → kult młodości

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. kultík m

przysł. kultovo

przym. kultový

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kult (język szwedzki)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) kult^[1]

odmiana:

(1.1) en kult, kulten, kulter, kulterna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) personkult • satanskult

synonimy:

(1.1) dyrkan

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: