Tyrteusz (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) hist. starożytny poeta grecki, którego Ateńczycy wysłali w VII w. p.n.e. zamiast wojsk na pomoc Spartanom przeciw Meseńczykom, aby pieśniami natchnął Spartan do walki; zob. też Tyrtajos w Wikipedii
(1.2) przen. śpiewak, poeta zagrzewający żołnierzy do walki
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) Tyrtajos
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tyrteizm m, Tyrtajos m
przym. tyrtejski
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. Tyrtaeus < gr. Τυρταῖος
(1.2) od (1.1)
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) Tyrtaeus
  • bułgarski: (1.1) Тиртей m
  • czeski: (1.1) Tyrtaios m
  • estoński: (1.1) Tyrtaios
  • fiński: (1.1) Tyrtaios
  • francuski: (1.1) Tyrtée m
  • hiszpański: (1.1) Tirteo m
  • islandzki: (1.1) Týrtajos m
  • łaciński: (1.1) Tyrtaeus m
  • niderlandzki: (1.1) Tyrtaeus m
  • niemiecki: (1.1) Tyrtaios m
  • nowogrecki: (1.1) Τυρταίος m
  • portugalski: (1.1) Tirteu m
  • rosyjski: (1.1) Тиртей m
  • starogrecki: (1.1) Τυρταῖος m
  • szwedzki: (1.1) Tyrtaios
  • turecki: (1.1) Tyrtaios
  • ukraiński: (1.1) Тіртей m
  • włoski: (1.1) Tirteo m
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.