Starachowice (język polski)
- wymowa:
- , IPA: [ˌstaraxɔˈvʲiʦ̑ɛ], AS: [staraχovʹice], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
- podział przy przenoszeniu wyrazu: Sta•ra•cho•wi•ce[1]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
- (1.1) geogr. miasto w Polsce; zob. też Starachowice w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) blp,
przypadek liczba mnoga mianownik Starachowice dopełniacz Starachowic celownik Starachowicom biernik Starachowice narzędnik Starachowicami miejscownik Starachowicach wołacz Starachowice - przykłady:
- (1.1) Mam na imię Pelagia i pochodzę ze wsi pod Starachowicami.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Starachowicach • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Starachowic • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Starachowic • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Starachowic • mieszkaniec / mieszkanka Starachowic • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Starachowicach • pochodzić z Starachowic • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Starachowic
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) miasto
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- (1.1) Wierzbnik
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. starachowiczanin mos, starachowiczanka ż, star mrz/mzw
- przym. starachowicki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „Starachowice” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 1237.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.