Nawarczyk (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Nawarry

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Nawarczyk	Nawarczycy
dopełniacz	Nawarczyka	Nawarczyków
celownik	Nawarczykowi	Nawarczykom
biernik	Nawarczyka	Nawarczyków
narzędnik	Nawarczykiem	Nawarczykami
miejscownik	Nawarczyku	Nawarczykach
wołacz	Nawarczyku	Nawarczycy

przykłady:

(1.1) Nawarczyk powiedział to, Nawarczyk zrobił tamto, Nawarczyk zbytnio się zbliżył z delfinem, Nawarczyk knuje intrygi z takim a takim dostojnikiem z Wielkiej Rady^[1].

(1.1) Niemiec, podobnie jak Bretończyk czy Nawarczyk, oznaczał mieszkańca prowincji o odrębnej kulturze, a nie przedstawiciela innego narodu. W epoce przedrewolucyjnej nie posługiwano się we Francji kategorią narodu^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Nawarra ż

forma żeńska Nawarka ż

przym. nawarski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) nafar
• czeski: (1.1) Navařan m
• hiszpański: (1.1) navarro m
• słowacki: (1.1) Navarrčan m

źródła: