Dżakarta (język polski)

Dżakarta (1.1)
wymowa:
IPA: [ʤ̑aˈkarta], AS: [ǯakarta] ​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. stolica Indonezji[1]; zob. też Dżakarta w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Dżakarcie • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Dżakarty • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Dżakarty • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Dżakarty • mieszkaniec / mieszkanka Dżakarty • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Dżakarcie • pochodzić z Dżakarty • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Dżakarty
synonimy:
(1.1) Batawia
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
(1.1) Indonezja, Jawa
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dżakartczyk mos, dżakartka ż
przym. dżakarcki
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 415.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.