Beniamin (język polski)
- wymowa:
- IPA: [bɛ̃ˈɲjãmʲĩn], AS: [bẽńi ̯ãmʹĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- (1.1) imię męskie; zob. też Beniamin w Wikipedii
rzeczownik, forma fleksyjna
- (2.1) D. lm od: Beniamina
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Beniamin Beniaminowie[1] / Beniamini dopełniacz Beniamina[1] Beniaminów[1] celownik Beniaminowi Beniaminom biernik Beniamina[1] Beniaminów[1] narzędnik Beniaminem Beniaminami miejscownik Beniaminie Beniaminach wołacz Beniaminie[1] Beniaminowie / Beniamini depr. M. i W. lm: (te) Beniaminy[2] - przykłady:
- (1.1) Pani Ela wypomniała Beniaminowi wczorajszą nieobecność.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pan Beniamin • brat / kuzyn / wujek / dziadek Beniamin • mężczyzna imieniem (o imieniu) Beniamin • święty / błogosławiony Beniamin • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Beniamin • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Beniamin • otrzymać / dostać / przybrać imię Beniamin • dzień imienin / imieniny Beniamina • na Beniamina (o dniu)
- synonimy:
- (1.1) zdrobn. Beniaminek
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. beniamin mos, beniaminek mos, Beniaminów mrz
- zdrobn. Beniaminek mos
- forma żeńska Beniamina ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. Beniamin, łac. Beniaminus < gr. Βενιαμίν (Beniāmī́n) < hebr. בִּנְיָמִין (binjamin); źródłosłów dla pol. beniamin
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Benjamin
- białoruski: (1.1) Веніямін m
- czeski: (1.1) Benjamín m
- duński: (1.1) Benjamin
- esperanto: (1.1) Benjameno
- francuski: (1.1) Benjamin m
- galicyjski: (1.1) Benxamín m
- hebrajski: (1.1) בִּנְיָמִין m
- hiszpański: (1.1) Benjamín m
- jidysz: (1.1) בנימין m
- kataloński: (1.1) Benjamí m
- łaciński: (1.1) Beniaminus m, Beniamin m
- manx: (1.1) Benjamin m
- niemiecki: (1.1) Benjamin m
- norweski (bokmål): (1.1) Benjamin m
- norweski (nynorsk): (1.1) Benjamin m
- nowogrecki: (1.1) Βενιαμίν m
- ormiański: (1.1) Բենիամին
- portugalski: (1.1) Benjamim m
- rosyjski: (1.1) Вениамин m
- rumuński: (1.1) Beniamin m
- szwedzki: (1.1) Benjamin w
- węgierski: (1.1) Benjámin
- włoski: (1.1) Beniamino m
- źródła:
- 1 2 3 4 5 6 Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-0113111-X, s. 1481.
- ↑
Hasło „Beniamin” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
Beniamin (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
- (1.1) bibl. imię męskie Beniamin[1]
- odmiana:
- (1.1) nieodm.
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) war. Beniaminus
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- gr. Βενιαμίν (Beniāmī́n) < hebr. בִּנְיָמִין (binjamin); źródłosłów dla pol. Beniamin
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Łaciński - Imiona
- źródła:
- ↑ Hasło „Beniamin” w: Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie III, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań - Warszawa - Lublin 1958, s. 71.
Beniamin (język rumuński)
- wymowa:
- IPA: [ˈbe.nja.min]
-
- znaczenia:
rzeczownik, nazwa własna
- (1.1) imię męskie
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz rumuński, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.