beniamin (język polski)
- wymowa:
- IPA: [bɛ̃ˈɲjãmʲĩn], AS: [bẽńi ̯ãmʹĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) książk. ulubione dziecko w rodzinie[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik beniamin beniaminowie / beniamini dopełniacz beniamina beniaminów celownik beniaminowi beniaminom biernik beniamina beniaminów narzędnik beniaminem beniaminami miejscownik beniaminie beniaminach wołacz beniaminie beniaminowie / beniamini depr. M. i W. lm: (te) beniaminy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) beniaminek
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) ulubieniec
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Beniamin mos, Beniamina ż, Beniaminek mos, beniaminek mos/mzw
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. Beniamin (imię najmłodszego syna biblijnego patriarchy Jakuba)
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: beniaminek
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.