żołdactwo (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) pogard. osoby służące w wojsku
(1.2) daw. wojsk. żołnierze najemni pobierający żołd
(1.3) daw. służba żołnierska[1]
(1.4) hart ducha żołnierskiego[2]
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Rabunek, pożoga były jego bronią i zachętą do odwagi dla jego żołdactwa, zaprawionego już na rzeziach i pożogach w Wąchocku, Bodzentynie i Staszowie[3].
(1.1) W dalszym opisie gorzkiej Męki Pana naszego Jezusa Chrystusa czytamy co następuje: Żołdactwo odprowadziło Zbawiciela, aby Go ukrzyżować[4].
składnia:
kolokacje:
(1.1) żołdactwo austro-węgierskie / hitlerowskie
(1.2) najemne żołdactwo
synonimy:
(1.2) wojsko, żołnierstwo
(1.3) żołnierka, żołnierstwo
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. żołd mrz, żołdak mos, żołdownik mos
czas. żołdować ndk., żołdować się ndk.
przym. żołdacki, żołdowy
przysł. żołdacko
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. żołdak + -stwo
uwagi:
(1.2) zwykle w lp
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Żołdactwo” w: Michał Arct, M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego, Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, Warszawa 1916.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „żołdactwo (cecha)” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  3. Bolesław Anc, Czengery (wyd. 1907)
  4. Piotr Skarga, Prokop Leszczyński, Wielki Piątek (wyd. 1910)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.