Świętochłowice (język polski)

Świętochłowice (1.1)

wymowa:

​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto w południowej Polsce, na Górnym Śląsku; zob. też Świętochłowice w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blp,

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	Świętochłowice
dopełniacz	Świętochłowic
celownik	Świętochłowicom
biernik	Świętochłowice
narzędnik	Świętochłowicami
miejscownik	Świętochłowicach
wołacz	Świętochłowice

przykłady:

(1.1) Jadąc rano tramwajem do Świętochłowic, widzieliśmy dziki.

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Świętochłowicach • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Świętochłowic • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Świętochłowic • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Świętochłowic • mieszkaniec / mieszkanka Świętochłowic • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Świętochłowicach • pochodzić z Świętochłowic • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Świętochłowic • herb / flaga Świętochłowic

synonimy:

(1.1) gw. (Górny Śląsk) Świóny, Świyntochlowice, Świyntochłowice

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. świętochłowiczanin mos, świętochłowiczanka ż

przym. świętochłowicki, podświętochłowicki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• niemiecki: (1.1) Świętochłowice n, hist. Schwientochlowitz n

źródła: