zielone (język polski)
zielone (1.1)
zielone (2.1)
zielone (2.2)
- wymowa:
- IPA: [ʑɛˈlɔ̃nɛ], AS: [źelõne], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) światło sygnalizacyjne w kolorze zielonym
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
przymiotnik, forma fleksyjna
- (3.1) n lp i nmos lm od: zielony
- odmiana:
- (1.1) blm
przypadek liczba pojedyncza mianownik zielone dopełniacz zielonego celownik zielonemu biernik zielone narzędnik zielonym miejscownik zielonym wołacz zielone - (2.1-2) blp
przypadek liczba mnoga mianownik zielone dopełniacz zielonych celownik zielonym biernik zielone narzędnik zielonymi miejscownik zielonych wołacz zielone - (3.1) zob. zielony
- przykłady:
- (1.1) Pamiętaj dziecino: przez pasy tylko na zielonym!
- (2.1) U „Maxima” w Gdyni znów cię widział ktoś. Sypał zielonymi mahoniowy gość.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) czekać na zielone • ruszyć na zielonym
- (2.1) szastać / płacić / zapłacić zielonymi
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zieleń ż, zielenina ż, zieloność ż, zielonka ż, ziele n, zielony mrz/mos
- czas. zielenić ndk., zazielenić dk.
- przym. zielony, zielny, bezzieleniowy
- przysł. zielono
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Lady Pank Tańcz głupia, tańcz, sł. Andrzej Mogielnicki
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.