zielenina (język polski)
zielenina (1.1)
zielenina (1.1)
zielenina (1.2)
- wymowa:
- IPA: [ˌʑɛlɛ̃ˈɲĩna], AS: [źelẽńĩna], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) pot. posiłek przygotowany z zielonych warzyw
- (1.2) spoż. pot. ogół zielonych produktów spożywczych
- (1.3) reg. komosa[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik zielenina zieleniny dopełniacz zieleniny zielenin celownik zieleninie zieleninom biernik zieleninę zieleniny narzędnik zieleniną zieleninami miejscownik zieleninie zieleninach wołacz zielenino zieleniny - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1-2) przest. reg. chabazie, chabuzie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zieleń ż, zielonka ż, zieloność ż, zieleniak m, zielnik m
- zdrobn. zieleninka ż
- czas. zielenić, zazielenić, pozielenieć
- przym. zielony, zielonkawy
- przysł. zielono, zielonkawo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. zieleń + -ina
- por. pol. wieprzowina
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Łukasz Łuczaj, Dziko rosnące rośliny jadalne użytkowane w Polsce od połowy XIX w. do czasów współczesnych, „Etnobiologia polska”, vol. 1/2011, s. 66.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.