zepsuć (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈzɛpsuʨ̑], AS: [zepsuć]
- znaczenia:
czasownik przechodni dokonany
czasownik zwrotny dokonany zepsuć się (ndk. psuć się)
- (2.1) o sprzęcie: przestać działać
- (2.2) o jedzeniu: zgnić, nie być przydatnym do spożycia
- odmiana:
- (1.1-2)
forma liczba pojedyncza liczba mnoga 1. os. 2. os. 3. os. 1. os. 2. os. 3. os. bezokolicznik zepsuć czas przyszły prosty zepsuję zepsujesz zepsuje zepsujemy zepsujecie zepsują czas przeszły m zepsułem zepsułeś zepsuł zepsuliśmy zepsuliście zepsuli ż zepsułam zepsułaś zepsuła zepsułyśmy zepsułyście zepsuły n zepsułom zepsułoś zepsuło tryb rozkazujący niech zepsuję zepsuj niech zepsuje zepsujmy zepsujcie niech zepsują pozostałe formy czas zaprzeszły m zepsułem był zepsułeś był zepsuł był zepsuliśmy byli zepsuliście byli zepsuli byli ż zepsułam była zepsułaś była zepsuła była zepsułyśmy były zepsułyście były zepsuły były n zepsułom było zepsułoś było zepsuło było forma bezosobowa czasu przeszłego zepsuto tryb przypuszczający m zepsułbym,
byłbym zepsułzepsułbyś,
byłbyś zepsułzepsułby,
byłby zepsułzepsulibyśmy,
bylibyśmy zepsulizepsulibyście,
bylibyście zepsulizepsuliby,
byliby zepsuliż zepsułabym,
byłabym zepsułazepsułabyś,
byłabyś zepsułazepsułaby,
byłaby zepsułazepsułybyśmy,
byłybyśmy zepsułyzepsułybyście,
byłybyście zepsułyzepsułyby,
byłyby zepsułyn zepsułobym,
byłobym zepsułozepsułobyś,
byłobyś zepsułozepsułoby,
byłoby zepsułoimiesłów przymiotnikowy przeszły m zepsuty, niezepsuty zepsuci, niezepsuci ż zepsuta, niezepsuta zepsute, niezepsute n zepsute, niezepsute imiesłów przysłówkowy uprzedni zepsuwszy rzeczownik odczasownikowy zepsucie, niezepsucie - (2.1-2)
forma liczba pojedyncza liczba mnoga 1. os. 2. os. 3. os. 1. os. 2. os. 3. os. bezokolicznik zepsuć się czas przyszły prosty zepsuję się zepsujesz się zepsuje się zepsujemy się zepsujecie się zepsują się czas przeszły m zepsułem się zepsułeś się zepsuł się zepsuliśmy się zepsuliście się zepsuli się ż zepsułam się zepsułaś się zepsuła się zepsułyśmy się zepsułyście się zepsuły się n zepsułom się zepsułoś się zepsuło się tryb rozkazujący niech się zepsuję zepsuj się niech się zepsuje zepsujmy się zepsujcie się niech się zepsują pozostałe formy czas zaprzeszły m zepsułem się był zepsułeś się był zepsuł się był zepsuliśmy się byli zepsuliście się byli zepsuli się byli ż zepsułam się była zepsułaś się była zepsuła się była zepsułyśmy się były zepsułyście się były zepsuły się były n zepsułom się było zepsułoś się było zepsuło się było forma bezosobowa czasu przeszłego zepsuto się tryb przypuszczający m zepsułbym się,
byłbym się zepsułzepsułbyś się,
byłbyś się zepsułzepsułby się,
byłby się zepsułzepsulibyśmy się,
bylibyśmy się zepsulizepsulibyście się,
bylibyście się zepsulizepsuliby się,
byliby się zepsuliż zepsułabym się,
byłabym się zepsułazepsułabyś się,
byłabyś się zepsułazepsułaby się,
byłaby się zepsułazepsułybyśmy się,
byłybyśmy się zepsułyzepsułybyście się,
byłybyście się zepsułyzepsułyby się,
byłyby się zepsułyn zepsułobym się,
byłobym się zepsułozepsułobyś się,
byłobyś się zepsułozepsułoby się,
byłoby się zepsułoimiesłów przymiotnikowy przeszły m zepsuty, niezepsuty zepsuci, niezepsuci ż zepsuta, niezepsuta zepsute, niezepsute n zepsute, niezepsute imiesłów przysłówkowy uprzedni zepsuwszy się rzeczownik odczasownikowy zepsucie się, niezepsucie się - przykłady:
- (1.1) Mój syn zepsuł już wiele zabawek.
- (1.2) Źle dobrany przykład zepsuł jego wystąpienie.
- (2.1) Ten stary telewizor znów się zepsuł.
- (2.1) W moim samochodzie zepsuł się silnik.
- (2.2) Owoce zepsuły się, bo nikt ich nie kupował.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) zepsuć zabawę
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) naprawić
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. psuj m, psucie n, zepsucie n, psujon mzw/mos
- czas. psuć ndk.
- związki frazeologiczne:
- zepsuć humor • chwast się nie zepsuje • łatwiej dobre zepsuć niż złe naprawić • swawola każdego zepsuje
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- aczoli: (1.1) balo
- angielski: (1.1) spoil, mutilate; (2.1) break down
- arabski: (1.1) أفسد
- białoruski: (1.1) знішчыць, спусташыць; (2.1) сапсаваць, зламаць, пашкодзіць
- esperanto: (1.1) mutili
- kataloński: (1.1) malmetre; (2.1) espatllar-se
- łaciński: (1.1) vitio; (1.2) vitio
- rosyjski: (1.1) испортить; (2.1) испортиться, сломаться; (2.2) испортиться
- ukraiński: (1.1) знищити, спустошити; (2.1) зіпсувати, зламати, пошкодити
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.