zaopatrzenie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌzaɔpaˈṭʃɛ̃ɲɛ], AS: [zaopaṭšẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• udziąs.• nazal.• -ni…• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) dostarczenie komuś potrzebnych mu rzeczy

(1.2) środki lub towary konieczne do działania jednostki organizacyjnej (np. do produkcji, sprzedaży)

(1.3) dział jednostki organizacyjnej realizujący zaopatrzenie (1.1)

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	zaopatrzenie
dopełniacz	zaopatrzenia
celownik	zaopatrzeniu
biernik	zaopatrzenie
narzędnik	zaopatrzeniem
miejscownik	zaopatrzeniu
wołacz	zaopatrzenie

(1.2-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	zaopatrzenie	zaopatrzenia
dopełniacz	zaopatrzenia	zaopatrzeń
celownik	zaopatrzeniu	zaopatrzeniom
biernik	zaopatrzenie	zaopatrzenia
narzędnik	zaopatrzeniem	zaopatrzeniami
miejscownik	zaopatrzeniu	zaopatrzeniach
wołacz	zaopatrzenie	zaopatrzenia

przykłady:

(1.1) On jest odpowiedzialny za zaopatrzenie w materiały.

(1.2) Zaopatrzenie było skandaliczne, w sklepach brakowało nawet podstawowych artykułów.

(1.3) Budynek pełnił rolę ośrodka zaopatrzenia.

składnia:

kolokacje:

(1.3) dział zaopatrzenia

synonimy:

(1.2) dostawa, aprowizacja

(1.3) intendentura

antonimy:

(1.1) niezaopatrzenie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zaopatrywanie n, zaopatrzeniowiec m

czas. zaopatrzyć dk., zaopatrywać ndk.

przym. zaopatrzony, zaopatrzeniowy

ims. zaopatrzony

związki frazeologiczne:

zaopatrzenie emerytalne

etymologia:

rzecz. odczas. od zaopatrzyć

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) procurement, supply
• arabski: (1.1) زاد ,تموين
• hiszpański: (1.1) suministro m, abastecimiento m, aprovisionamiento m; (1.2) suministro m, abastecimiento m, aprovisionamiento m; (1.3) departamento de suministros
• nowogrecki: (1.1) ανεφοδιασμός m; (1.2) εφοδιασμός m; (1.3) σταθμός ανεφοδιασμού m, κέντρο ανεφοδιασμού n
• rosyjski: (1.1) снабжение n; (1.2) снабжение n; (1.3) отдел снабжения m

źródła: