wszeteczny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [fʃɛˈtɛʧ̑nɨ], AS: [fšetečny], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) przest. bezwstydny, rozpustny
- (1.2) przest. plugawy, gorszący, nieprzyzwoity, sprośny
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik wszeteczny wszeteczna wszeteczne wszeteczni wszeteczne dopełniacz wszetecznego wszetecznej wszetecznego wszetecznych celownik wszetecznemu wszetecznej wszetecznemu wszetecznym biernik wszetecznego wszeteczny wszeteczną wszeteczne wszetecznych wszeteczne narzędnik wszetecznym wszeteczną wszetecznym wszetecznymi miejscownik wszetecznym wszetecznej wszetecznym wszetecznych wołacz wszeteczny wszeteczna wszeteczne wszeteczni wszeteczne - przykłady:
- (1.1) Nie unikał bowiem grzechu wszetecznego, zwłaszcza gwałcenia dziewic, więc był dotknięty chorobą raka[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wszetecznik mos, wszetecznica ż, wszeteczeństwo n, wszeteczność ż
- przysł. wszetecznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Anna Plenzler, Polska Głos Wielkopolski, 16/07/2004, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.