wszetecznik (język polski)
- wymowa:
- IPA: [fʃɛˈtɛʧ̑ʲɲik], AS: [fšetečʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) przest. osoba rozwiązła i gorsząca swoim zachowaniem
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wszetecznik wszetecznicy dopełniacz wszetecznika wszeteczników celownik wszetecznikowi wszetecznikom biernik wszetecznika wszeteczników narzędnik wszetecznikiem wszetecznikami miejscownik wszeteczniku wszetecznikach wołacz wszeteczniku wszetecznicy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) bezwstydnik, rozpustnik
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wszeteczeństwo n, wszeteczność ż
- forma żeńska wszetecznica ż
- przym. wszeteczny
- przysł. wszetecznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. wszeteczny + -nik
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: rozpustnik
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.