bezwstydnik (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba zachowująca się nieskromnie lub wręcz rozpustnie
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bezwstydnik bezwstydnicy dopełniacz bezwstydnika bezwstydników celownik bezwstydnikowi bezwstydnikom biernik bezwstydnika bezwstydników narzędnik bezwstydnikiem bezwstydnikami miejscownik bezwstydniku bezwstydnikach wołacz bezwstydniku bezwstydnicy depr. M. i W. lm: (te) bezwstydniki[1] - przykłady:
- (1.1) Kilku starych bezwstydników siedziało pod samą sceną.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) lubieżnik, rozpustnik; przest. wszetecznik
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bezwstyd mrz, bezwstydność ż
- forma żeńska bezwstydnica ż
- przym. bezwstydny
- przysł. bezwstydnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. bezwstyd + -nik, pol. bezwstydny + -nik
- uwagi:
- tłumaczenia:
- hiszpański: (1.1) procaz m, sinvergonzón m, sinvergüenza m
- niemiecki: (1.1) Schamloser m, Wüstling m
- włoski: (1.1) impudente m, spudorato m, svergognato m
- źródła:
- ↑
Hasło „bezwstydnik” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.