wroni (język polski)

wronie (2.1) gniazdo
wymowa:
IPA: [ˈvrɔ̃ɲi], AS: [vrõńi], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) dotyczący wrony, odnoszący się do wrony

przymiotnik dzierżawczy

(2.1) taki, który należy do wrony

przymiotnik jakościowy

(3.1) charakterystyczny dla wrony, mający cechy wrony
odmiana:
(1-2)
(3.1)
przykłady:
(3.1) Bardzo mi przyjemnie poznać, rzekł Marks, wyciągając długą, kościstą rękę, bardzo podobną do wroniej nogi[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) ptasi
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wroniec mzw/mrz, wrony mzw, wrona ż, wronka ż, Wronka ż, Wronki nmos
przym. wrony
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. wrona + -i
uwagi:
tłumaczenia:
  • ukraiński: (1.1) воронячий
źródła:
  1. Harriet Beecher Stowe, Chata wuja Tomasza
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.