wędkarz (język polski)

wędkarz (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈvɛ̃ntkaʃ], AS: [vntkaš], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.wygł.nazal.asynch. ę 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba łowiąca ryby na wędkę
(1.2) środ. ktoś wyłudzający pieniądze na ulicy odwołując się do współczucia
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Mój dziadek jest wędkarzem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) poławiacz
(1.2) żebrak
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wędka ż, wędkarstwo n, wędkowanie n, powędkowanie n, nawęd m, wędzisko n, zwędzenie n, Wędkowy nmos, wędzidło n, wędzidełko n
forma żeńska wędkarka ż
czas. wędkować ndk., powędkować dk., zwędzić dk.
przym. wędkarski, wędkowy, wędziskowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-2) pol. wędka + -arz
uwagi:
(1.1) por. rybak
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.