upośledzenie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌupɔɕlɛˈʣ̑ɛ̃ɲɛ], AS: [upośleʒẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od upośledzić
- (1.2) stan ograniczenia w funkcjonowaniu jakiegoś narządu, organu ciała lub jego czynności
- (1.3) zacofanie w danej dziedzinie
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza mianownik upośledzenie dopełniacz upośledzenia celownik upośledzeniu biernik upośledzenie narzędnik upośledzeniem miejscownik upośledzeniu wołacz upośledzenie - przykłady:
- składnia:
- (1.2) upośledzenie + przym. • upośledzenie + D.
- kolokacje:
- (1.2) upośledzenie umysłowe / ruchowe / behawioralne • upośledzenie czynności wątroby • ciężkie upośledzenie
- synonimy:
- (1.2) kalectwo, niepełnosprawność
- (1.3) zacofanie, ułomność
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. upośledzić dk., upośledzać ndk.
- rzecz. upośledzanie n
- przym. upośledzony
- przysł. upośledzająco
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.2) handicap
- niemiecki: (1.2) Behinderung ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.