niepełnosprawność (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌɲɛpɛwnɔˈspravnɔɕʨ̑], AS: [ńepeu̯nospravność], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) bycie niepełnosprawnym, cecha osoby niepełnosprawnej
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik niepełnosprawność niepełnosprawności dopełniacz niepełnosprawności niepełnosprawności celownik niepełnosprawności niepełnosprawnościom biernik niepełnosprawność niepełnosprawności narzędnik niepełnosprawnością niepełnosprawnościami miejscownik niepełnosprawności niepełnosprawnościach wołacz niepełnosprawności niepełnosprawności - przykłady:
- (1.1) Pies akceptuje osobę niepełnosprawną taką, jaka jest, nie przeszkadza mu jej niepełnosprawność[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) niepełnosprawność psychiczna / fizyczna / emocjonalna / ruchowa • niepełnosprawności sprzężone
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) inwalidztwo, kalectwo, ułomność
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. niepełnosprawny m
- przym. niepełnosprawny, niepełny
- przysł. niepełnosprawnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. nie + pełno- + sprawność
- uwagi:
- zob. też niepełnosprawność w Wikicytatach
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) disability
- arabski: (1.1) إعاقة
- baskijski: (1.1) elbarritasun
- esperanto: (1.1) handikapo
- francuski: (1.1) handicap
- hiszpański: (1.1) discapacidad ż
- islandzki: (1.1) fötlun
- japoński: (1.1) 不自由
- nowogrecki: (1.1) μειονέκτημα n
- rosyjski: (1.1) инвалидность ż
- szwedzki: (1.1) handikapp n
- włoski: (1.1) handicap m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.