inwalidztwo (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) brak pełnej sprawności fizycznej lub intelektualnej u danej osoby spowodowany chorobą, urazem lub wadą wrodzoną
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik inwalidztwo dopełniacz inwalidztwa celownik inwalidztwu biernik inwalidztwo narzędnik inwalidztwem miejscownik inwalidztwie wołacz inwalidztwo - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) kalectwo, ułomność
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) niepełnosprawność
- hiponimy:
- (1.1) głuchota, głuchoniemota, niemota, ślepota, paraliż
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. inwalida m, inwalidka ż
- przym. inwalidzki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) інваліднасць ż
- bułgarski: (1.1) инвалидност ż
- francuski: (1.1) invalidité ż
- hiszpański: (1.1) invalidez ż
- nowogrecki: (1.1) αναπηρία ż
- rosyjski: (1.1) инвалидность ż
- ukraiński: (1.1) інвалідність ż
- włoski: (1.1) invalidità ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.