ukrywacz (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rzad. ktoś, kto coś ukrywa, chowa, gromadzi w sekretnym miejscu[1][2]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Adwokat może występować jako «pomocnik i ukrywacz przestępcy, wróg prawa, państwa i społeczeństwa». Tak więc przyjęcie kodeksu zabezpieczałoby członków zawodu przed łamaniem norm (…)[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ukrywanie n, ukrycie n
czas. kryć ndk., ukryć dk., ukrywać ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. ukrywać + -acz
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Aleksander Zdanowicz, Słownik języka polskiego, 1861, t. 2, s. 758.
  2. Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego: U - Z, t. 6, s. 123.
  3. Etyka, 1969, s. 156.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.