ubierać (język polski)

wymowa:
IPA: [uˈbʲjɛraʨ̑], AS: [ubʹi ̯erać], zjawiska fonetyczne: zmięk.i  j 
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. ubrać)

(1.1) zakładać, wkładać ubranie lub obuwie
(1.2) przyozdabiać coś
(1.3) przest. lub rzad. odjąć, uszczknąć, zmniejszyć ilość zabierając jej część

czasownik zwrotny niedokonany ubierać się (dk. ubrać się)

(2.1) zakładać ubranie na swoje ciało
(2.2) nosić ubrania określonej marki
odmiana:
koniugacja I
przykłady:
(1.1) Mama ubiera Jasia do przedszkola.
(2.1) Agata ubrała się dziś bardzo elegancko.
(2.2) Śmietanka naszej firmy snobistycznie ubiera się wyłącznie u paryskich projektantów.
składnia:
(1.1) ubierać + B.
(1.2) ubierać + B. • ubierać + N.
kolokacje:
(1.1) ubierać spodnie / spódnicę / koszulę / bluzę / buty / …
(1.2) ubierać drzewko / choinkę / salę / … • ubierać bombkami / bibułą / balonikami / …
synonimy:
(1.1) odziewać, przyodziewać
(2.1) nakładać, zakładać, odziewać się, przyodziewać się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) obuwać
(2.1) obuwać się
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ubieranie n, ubranie n, ubiór m, ubranko n, ubiorek m
czas. ubrać dk.
przym. ubraniowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.