ubrać (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈubraʨ̑], AS: [ubrać],
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. ubierać)

(1.1) aspekt dokonany od: ubierać
odmiana:
(1.1) koniugacja IX
przykłady:
(1.1) Szlachcica zatrzymał prosty chłop ubrany w proste szaty i prosił o pomoc.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) odziać, obłóczyć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) stroić
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ubiór mrz, ubieranie n, ubranie n, ubranko n, ubraniówka ż
czas. ubierać ndk.
przym. ubraniowy, ubrany
związki frazeologiczne:
ubrać w słowa
etymologia:
uwagi:
Zwroty typu ubrać buty, ubrać sukienkę, ubrać kurtkę są niepoprawne[1].
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: ubierać
  • ukraiński: (1.1) одягти́, убра́ти
źródła:
  1. Andrzej Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.