token (język polski)

token (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈtɔkɛ̃n], AS: [tokẽn], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) inform. elektroniczny generator kodów jednorazowych do uwierzytelniania transakcji internetowych; zob. też token (generator kodów) w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Aby dokonać płatności z mojego konta internetowego, muszę użyć tokena.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) ang. token
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Mirosław Bańko, token, Poradnia językowa PWN, 30 czerwca 2005 [dostęp 2022-03-02], Cytat: W Korpusie Języka Polskiego PWN przeważa forma tokena, ją też zanotował Wielki słownik wyrazów obcych PWN. (pol.).

token (język angielski)

wymowa:
wymowa amerykańska
bryt. IPA: /ˈtəʊkən/
amer. IPA: /ˈtoʊkən/
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) oznaka, dowód czegoś, symbol
(1.2) pamiątka
(1.3) żeton, szton, znaczek
(1.4) inform. token

przymiotnik

(2.1) nieistotny, zdawkowy, symboliczny
odmiana:
przykłady:
(2.1) The tired conscripts defending the station have offered only token resistance.Zmęczeni poborowi broniący stacji stawili tylko symboliczny opór.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tokenism
związki frazeologiczne:
etymologia:
st.ang. tacen → znak, symbol < pragerm. *taikna- < praindoeur. *deik-pokazywać[1]
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.