żeton (język polski)
żetony (1.1)
żetony (1.1) telefoniczne
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) krążek zastępujący pieniądze m.in. w grach hazardowych; zob. też żeton w Wikipedii
- (1.2) metalowa oznaka coś upamiętniająca lub oznaczająca przynależność do jakiegoś klubu, stowarzyszenia itp.
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik żeton żetony dopełniacz żetonu żetonów celownik żetonowi żetonom biernik żeton żetony narzędnik żetonem żetonami miejscownik żetonie żetonach wołacz żetonie żetony - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) szton
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- zdrobn. żetonik m
- przym. żetonowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. jeton < franc. jeter → rzucać < łac. iactare[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) token, token coin
- czeski: (1.1) žeton m
- esperanto: (1.1) ĵetono
- nowogrecki: (1.1) μάρκα ż
- szwedzki: (1.1) pollett w
- ukraiński: (1.1) жетон m
- źródła:
- ↑ Hasło „żeton” w: Słownik wyrazów obcych PWN, oprac. Lidia Wiśniakowska, PWN, Warszawa 2007, ISBN 978-83-01-14196-7, s. 1015.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.