tałatajstwo (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌtawaˈtajstfɔ], AS: [tau̯atai ̯stfo], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) przest. pot. gromada nieokrzesanych, hałaśliwych ludzi
- (1.2) przest. pot. duża liczba mało wartych przedmiotów
- odmiana:
- (1.1-2) blm;
przypadek liczba pojedyncza mianownik tałatajstwo dopełniacz tałatajstwa celownik tałatajstwu biernik tałatajstwo narzędnik tałatajstwem miejscownik tałatajstwie wołacz tałatajstwo - przykłady:
- (1.1) Uskarżał się na mgłę wokół Orly, która zmusiła go do podróżowania w towarzystwie różnego tałatajstwa i zuchwałej swołoczy.[1]
- (1.2) Co za straszne tałatajstwo!
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) war. tałałajstwo; bydło, dzicz, hołota, hałastra, hultajstwo, menelstwo, motłoch, swołocz
- (1.2) war. tałałajstwo; tandeta, chłam, badziewie, barachło; wulg. syf, szajs
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: motłoch
- źródła:
- ↑ Adam Czerniawski, Narracje ormiańskie, 2003, Korpus Języka Polskiego
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.