tałatajstwo (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌtawaˈtajstfɔ], AS: [tau̯atai ̯stfo], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) przest. pot. gromada nieokrzesanych, hałaśliwych ludzi
(1.2) przest. pot. duża liczba mało wartych przedmiotów
odmiana:
(1.1-2) blm;
przykłady:
(1.1) Uskarżał się na mgłę wokół Orly, która zmusiła go do podróżowania w towarzystwie różnego tałatajstwa i zuchwałej swołoczy.[1]
(1.2) Co za straszne tałatajstwo!
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) war. tałałajstwo; bydło, dzicz, hołota, hałastra, hultajstwo, menelstwo, motłoch, swołocz
(1.2) war. tałałajstwo; tandeta, chłam, badziewie, barachło; wulg. syf, szajs
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: motłoch
źródła:
  1. Adam Czerniawski, Narracje ormiańskie, 2003, Korpus Języka Polskiego
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.