szperacz (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. ten, kto lubi szperać, zwłaszcza w bibliotekach lub archiwach^[1]

(1.2) wojsk. żołnierz z patrolu stanowiącego ubezpieczenie kolumny w marszu^[1]

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) ruchomy reflektor, który oświetla coraz to inne miejsca w terenie^[1]; zob. też szperacz w Wikipedii

(2.2) inform. przeglądarka internetowa; zob. też przeglądarka internetowa w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szperacz	szperacze
dopełniacz	szperacza	szperaczy / szperaczów
celownik	szperaczowi	szperaczom
biernik	szperacza	szperaczy / szperaczów
narzędnik	szperaczem	szperaczami
miejscownik	szperaczu	szperaczach
wołacz	szperaczu	szperacze

(2.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szperacz	szperacze
dopełniacz	szperacza	szperaczy
celownik	szperaczowi	szperaczom
biernik	szperacz	szperacze
narzędnik	szperaczem	szperaczami
miejscownik	szperaczu	szperaczach
wołacz	szperaczu	szperacze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(2.2) szperacz sieciowy

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) poszukiwacz

(1.2) żołnierz

(2.1) reflektor

(2.2) program komputerowy

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. szperactwo n

forma żeńska szperaczka ż

czas. szperać ndk., wyszperać dk.

przym. szperacki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• niemiecki: (2.1) Suchscheinwerfer m

źródła: